Poseł Bogdan Andrzej Zdrojewski - Wystąpienie z dnia 17 stycznia 2024 roku.

Stenogram

10. punkt porządku dziennego:

Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bartłomieja Sienkiewicza (druki nr 140 i 150).

Poseł Sprawozdawca Bogdan Andrzej Zdrojewski:

    Panie Marszałku! Panie Premierze! W imieniu Komisji Kultury i Środków Przekazu chciałem przedstawić opinię, jaka została wydana wobec tego wniosku.

    Opinia jest następująca. Komisja postanowiła przedłożony wniosek zaopiniować negatywnie. Odbyły się dwa głosowania nad wnioskiem. W pierwszej kolejności głosowaliśmy nad wnioskiem posłów o wyrażenie wotum nieufności. Za pozytywnym zaopiniowaniem głosowało 10 posłów, przeciwko było 16, nikt się nie wstrzymał. Potem głosowaliśmy nad negatywnym zaopiniowaniem wniosku. Za głosowało 15 posłów, przeciw było 10, nikt się nie wstrzymał. W posiedzeniu komisji wzięło udział 26 posłów, w głosowaniach udział brało od 24 do 26 posłów. Efektem było, jak wspomniałem wcześniej, negatywne zaopiniowanie wniosku o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra kultury pana Bartłomieja Sienkiewicza.

    Jeżeli chodzi o zwolenników tego wniosku, od razu powiem, że padały trzy argumenty, wymienione w samym uzasadnieniu tego wniosku. Dominowały przede wszystkim wątpliwości dotyczące podstawy prawnej. Zarzucano, że media publiczne przejęto metodą siłową. Mówiono o brutalności, ale też porównywano te działania do czasów PRL-u. Padła nawet taka opinia, że mamy stan mediów jak w Rosji.

    Natomiast od razu powiem, że w toku dyskusji przeważały opinie, które zadecydowały o właśnie takim, a nie innym zaopiniowaniu wniosku. Przypomnę te najistotniejsze. Zwrócono uwagę na to, że w mediach publicznych de facto mamy do czynienia, po pierwsze, z procesem zaniku dziennikarstwa, po drugie, partyjnością przekazów, po trzecie, gigantyczną rozrzutnością finansową, dzieleniem Polaków, budowaniem konfliktów, brakiem rzetelności, a w efekcie także porzuceniem misji publicznej, pomijaniem w przekazach aktywności opozycji. Te dane statystyczne były przedstawiane w sposób dość precyzyjny. Wskazywano także, że opozycja nie była reprezentowana przez media publiczne na żywo w żadnych relacjach, w żadnych przekazach. Zwracano także uwagę na wysokie, niepoliczalne jeszcze koszty samej okupacji budynków Telewizji Polskiej.

    I na koniec jeszcze dwie takie bardzo istotne rzeczy. Sama dyskusja trwała prawie 2 godziny. To, co dla mnie było najbardziej zaskakujące, to pytanie, krótko mówiąc, tych, którzy się pod wnioskiem podpisali, i tych, którzy ten wniosek popierali, co się w tym wniosku znajduje i dlaczego pewne rzeczy w tym wniosku się nie znajdują.

    Padały tutaj także zarzuty, że panu ministrowi nie podobała się wystawa Nowosielskiego w Zachęcie czy że jeszcze nie zbudował żadnego archiwum, a 3 lata wcześniej przygotowano rozmaite projekty. W każdym razie bardzo wiele wątków i bardzo wiele elementów pozostawało poza samym sensem wniosku i jego uzasadnieniem.

    Chcę podkreślić generalnie na koniec, że wystąpienie wnioskodawców przekonało większość komisji, że wniosek ma zostać zaopiniowany negatywnie, a zmiany w mediach są niezbędne. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

    (Głos z sali: Brawo!)