Poseł Tomasz Zimoch - Wystąpienie z dnia 22 lutego 2024 roku.

Stenogram

6. punkt porządku dziennego:

Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec Ministra Sprawiedliwości Adama Bodnara (druki nr 175 i 202).

Poseł Tomasz Zimoch:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Premierze! Minister sprawiedliwości ma szczególną sytuację prawną jako członek rządu - z mocy ustawy jest jednocześnie prokuratorem generalnym. Ta konstrukcja nie oznacza scalenia obu funkcji - w dalszym ciągu są to dwa odrębne urzędy, choć sprawowane przez tę samą osobę. Nie ulega wątpliwości, że konstytucyjnie określona odpowiedzialność polityczna może być zastosowana w odniesieniu do ministra sprawiedliwości, a nie prokuratora generalnego. Większość zarzutów zawartych w uzasadnieniu wniosku dotyczy właśnie wypełniania funkcji prokuratora generalnego.

    Jednym z zarzutów jest teza o wygaśnięciu mandatu senatorskiego pana ministra Adama Bodnara. Zdaniem wnioskodawców przejął do osobistego prowadzenia - tu cytat - sprawy cywilne dotyczące bezprawnych zmian w mediach. Na tle obowiązującego ustawodawstwa - proszę zajrzeć, panie pośle Kaleta, do opinii Biura Analiz Sejmowych - prezentowane są opinie, w których prokurator generalny nie jest prokuratorem w rozumieniu konstytucji czy ustawy - Prawo o prokuraturze. Wniosek ten jednoznacznie wynika z analiz konstytucyjnych zasad niełączenia mandatu poselskiego.

    (Poseł Michał Wójcik: Potwierdza pan tylko, tylko pan potwierdza.)

    Zatem stwierdzenie o wygaśnięciu mandatu senatorskiego osoby pełniącej funkcję ministra sprawiedliwości jest całkowicie nieuzasadnione.

    W uzasadnieniu wniosku autorzy formułują szereg zarzutów dotyczących działalności ministra właśnie jako prokuratora generalnego, ale panowie, pomieszaliście wątki polityczne i prawne. Jeśli chodzi o wątki polityczne, np. sprawę przystąpienia do Prokuratury Europejskiej, to są one w tym sensie obojętne z punktu widzenia prawa, bo wpisują się w koncepcję odpowiedzialności politycznej Rady Ministrów lub jej członków jako odpowiedzialności za działania, które nie zyskują aprobaty parlamentu.

    Pewna część zarzutów wobec ministra sprawiedliwości ma charakter polemiki z wykładnią przepisów prawnych, na podstawie których minister sprawiedliwości podejmuje określone działania, np. kwestia usunięcia ze stanowiska prokuratora krajowego. I to jest polemika w wielu miejscach nieudolna. A za wyjątkowo chybiony można uznać np. zarzut niezastosowania art. 568 Kodeksu postępowania karnego w odniesieniu do Mariusza Kamińskiego i Macieja Wąsika. Przede wszystkim należy stwierdzić, że wymienione osoby od grudnia 2023 r. nie są posłami w związku ze skazaniem ich na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne. We wniosku przywołany jest art. 568 k.p.k., ale szanowni państwo, ten przepis przyznaje prokuratorowi generalnemu uprawnienie do wstrzymania wykonania kary lub zarządzenia przerwy w jej odbywaniu. Ponieważ nie jest to obowiązek prokuratora generalnego, nieskorzystanie z tego uprawnienia nie może być uznane za naruszenie prawa. Uważacie się za nieomylnych, jedynych właściwie interpretujących prawo. Według was to inni się mylą, a polegliście na art. 568 k.p.k.

    Jeśli chodzi o zarzuty związane z naruszeniem prawa, to należy stwierdzić, że w najlepszym przypadku oparte są one na odmiennej interpretacji przepisów prawnych, na podstawie których prokurator generalny podejmuje swoje działania. Trudno uznać, by te zarzuty stanowiły poważną podstawę do zdymisjonowania ministra sprawiedliwości, choćby dlatego, że zdecydowana większość tej argumentacji ma stosunkowo niski poziom merytoryczny, a czasami wywołuje nawet wrażenie, że autorzy wniosku po prostu nie rozumieją instytucji prawnych, na które się powołują.

    Autorzy! Nieprawdopodobnie wręcz kompromitujące dla was jest stwierdzenie, że skierowane do sędziów przez ministra sprawiedliwości pismo dotyczące wynikających z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej standardów w zakresie niezależnego sądownictwa oznacza wywieranie presji, by polscy sędziowie ignorowali polską konstytucję i - tu cytat - uznali zwierzchność nad polskim ustrojem politycznych Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

    Wczoraj na posiedzeniu komisji przekonaliśmy się wszyscy, jaką ekipą jest kierownictwo Ministerstwa Sprawiedliwości. Po sportowemu: tam czuć i widać prawdziwy team spirit, ducha zespołu.

    Na zakończenie, kiedy komisja już kończyła obrady, przypomniały mi się słowa ˝Księgi ziół˝. Sándor Márai pisze, i to 80 lat temu, jakby dzisiaj do ministra Bodnara: Jeśli bronisz dobrej sprawy, czegoż możesz się bać? Bo i cóż ci może się przydarzyć? Powalą cię, oczernią, zhańbią? Oskarżą, fałszywie osądzą? Nic nie zmieni faktu, że broniłeś dobrej sprawy (Dzwonek), a przeto dobre było i to, co zrobiłeś, gdy włączyłeś się w obronę dobrej sprawy. Zatem nie przejmuj się niczym i nikim, jedynie racją tej sprawy, której powinieneś bronić. W końcu w obliczu prawdy są bezsilni.

    (Głos z sali: Kończ pan.)

    Dwa zdania jeszcze.

    Mogą cię powalić, ale nie mogą pokonać. Mogą cię oskarżyć, ale nie mogą wmówić ci kłamstwa. Mogą ci odebrać życie, ale nie mogą odebrać prawdy. Tylko wtedy nie jesteś w życiu samotny, gdy bronisz dobrej sprawy. W tym procesie nie ma zapłaty ni nagrody, ale nie ma też ugody.

    (Głos z sali: Czas, czas.)

    Dlatego nie bój się wypowiadać tego, o czym w głębi duszy jesteś przekonany, że jest prawdziwe.

    Panie Ministrze! Nie jest pan samotny. Broni pan dobrej sprawy. Klub Parlamentarny Polska 2050 będzie oczywiście głosował przeciw fatalnemu wnioskowi o wotum nieufności wobec ministra sprawiedliwości. (Oklaski)