Poseł Henryk Kowalczyk - Wystąpienie z dnia 20 grudnia 2023 roku.

Stenogram

55. punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023 (druki nr 127 i 130).

Poseł Henryk Kowalczyk:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość przedstawić stanowisko w sprawie nowelizacji ustawy okołobudżetowej na rok 2023, zawartej w drukach: nr 127 - druk pierwotny, druk nr 130 - sprawozdanie komisji.

    Tak jak pani poseł sprawozdawca określiła, to niekontrowersyjne rozwiązanie dotyczące realizacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 listopada 2023 r. Daje ono oczywiście uprawnienia prokuratorom do otrzymania kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą należnego wynagrodzenia a kwotą wynagrodzenia otrzymanego, wynikającą z pierwotnej ustawy okołobudżetowej. Pomijając oczywiście koszty 250 mln zł wypłaty tej różnicy i moich wątpliwości co do zapisu dotyczącego tego, że wypłata zostanie dokonana do 31 grudnia 2023 r., to oczywiście ta ustawa nie budziłaby żadnych zastrzeżeń.

    Ale na kanwie tej ustawy nieodparcie nasuwa się pewna refleksja. Oczywiście powołujemy się, i słusznie, na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 listopada 2023 r., ale jeszcze nie tak dawno, przed chwilą nawet, w ogóle bardzo często kwestionujemy orzeczenia i wyroki Trybunału Konstytucyjnego. A więc jak to ocenić? Czy to jest moralność Kalego, że jak wyrok jest niekontrowersyjny, to oczywiście szanujemy Trybunał Konstytucyjny, ale jak nam się wyrok nie podoba, to Trybunał Konstytucyjny jest jakimś fałszywym neotrybunałem i nie uznajemy jego wyroków? Chodzi nawet o wczorajszą uchwałę o radiofonii i telewizji i choćby dzisiejszą uchwałę o KRS-ie, określaną tak bardzo chętnie przez większość sejmową jako niekonstytucyjną.

    Przypomnę, że jedynym organem, który może oceniać konstytucyjność przepisów prawa, jest Trybunał Konstytucyjny. Nie Sąd Najwyższy, nie żaden inny organ, tylko Trybunał Konstytucyjny. Wprost zapisane jest to w art. 188 konstytucji. A więc zastanówmy się, czy szanujemy wyroki Trybunału Konstytucyjnego? Wydaje mi się, że tak, bo ta ustawa jest tego dowodem. Szanujemy te wyroki, jeśli nas nie dotykają i jakoś nam się podobają, a jak nam się nie podobają te wyroki czy orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, to je bardzo powszechnie kwestionujemy. I myślę, że to jest sedno sprawy. To jest przyczyną zamieszania dzisiejszego dnia.

    Pan marszałek Hołownia jeszcze wczoraj mówił tak: uchwała Sejmu nie stanowi źródła prawa. Bo nie stanowi. Bo źródłem prawa na podstawie konstytucji są konstytucja, ustawy, rozporządzenia i jeszcze ratyfikowane umowy międzynarodowe. Nie ma tam żadnej uchwały jako źródła prawa. I co, na podstawie tej uchwały dzisiaj zajmuje się telewizję i radio, łamiąc ustawę o radiofonii i telewizji.

    Kolejna uchwała, dzisiaj podjęta, ta o KRS-ie. Czemu ma tak naprawdę służyć ta uchwała, skoro uchwały nie są źródłem prawa? Więc myślę, że na kanwie tej ustawy warto jednak uderzyć się w piersi i zastanowić się nad tym, czy Trybunał Konstytucyjny to orzeczenia o konstytucyjności poszczególnych zapisów prawa, czy go lekceważymy. Gdzie tu konsekwencja?

    Więc apeluję o tę konsekwencję, bo rzeczywiście w innym przypadku doprowadzimy do ogromnego chaosu, mówiąc, że niektóre akty prawne były niezgodne z konstytucją, nie mając do tego żadnych, ale to podkreślam jeszcze raz, żadnych podstaw ani żadnych podstaw prawnych zapisanych w konstytucji. Chyba że jest to praktyczne podejście do słów Donalda Tuska, że my będziemy egzekwować prawo, prawo przez nas rozumiane. No jeśli tak, to rzeczywiście do niczego dobrego (Dzwonek) w Rzeczpospolitej nie dojdziemy. Dziękuję bardzo.